Buenos Aires - The Tango Capital of the World

Al tijden keken we uit om naar Buenos Aires te gaan. Onze vriendin Rosita noemt het de mooiste stad ter wereld. Zij heeft ook veel gereisd en met veel van haar tips zijn wij ook op pad gegaan.

Wij komen er vroeg in de ochtend aan, na een nacht in de bus te hebben gezeten. Over die bus hebben we niets te klagen, want we worden vermaakt met films, krijgen te eten en voor het slapen gaan wordt er zelfs champagne uitgedeeld. We denken dat we slecht zullen slapen in die stoelen, maar voor we het weten is het ochtend en blijken we toch menige uurtjes hebben geslapen.

Argentinië is een heel apart land eigenlijk. Buenos Aires doet af en toe denken aan Parijs, mooie gebouwen, schattige balkonnetjes en vooral heel veel leuke restaurantjes. De vrouwen lopen in mooie kleding en hakken over straat, alsof ze elk moment met een toevallige voetganger de tango kunnen gaan dansen. De sfeer is geweldig!

En toch heeft de stad en het land het niet makkelijk gehad in het verleden. In de jaren ’40 en ’50 was Juan Peron aan de macht. Hij begreep al snel dat hij zijn populariteit kon vergroten door te luisteren naar de werkende man. Zijn vrouw, Eva Peron, was geliefd in heel het land.

In 1952 komt zij door kanker te overlijden op 33-jarige leeftijd. Het hele land rouwt en ze krijgt een staatsbegrafenis en 14 dagen van nationale rouw wordt afgeroepen. Haar man wordt een paar jaar later afgezet en hij vlucht het land uit. Later keert hij wel weer terug, en werd hij nogmaals president van het land.

In de tussentijd komt Argentinië onder militair bewind te staan en de heer Videla staat aan het hoofd van dit bewind. Er verdwijnen een hoop mensen, die uiteindelijk allemaal in concentratiekampen terechtkomen. Bekend zijn de moeders van deze mensen die op Plaza de Mayo rondjes liepen en op zoek waren naar antwoorden. Waar waren hun kinderen gebleven? Wat is er gebeurd met de kinderen van hun zwangere (schoon)dochters die meegenomen zijn?

Zo’n 100 kleinkinderen zijn uiteindelijk via DNA weer verenigd met hun families, maar helaas hebben veel andere vrouwen nooit een antwoord gekregen. Een erg trieste geschiedenis.

In 2001 is het land ook nog eens failliet verklaard en ook dat heeft de nodige onrust gebracht onder de bevolking. Nog steeds is de financiële positie van het land niet goed.

Maar de Argentijnen zijn positieve mensen en voornamelijk de goede sfeer overheerst in de stad. Ons hostel ligt in de wijk San Telmo, waar de sfeer erg gezellig is. Ons hostel is perfect en lijkt meer op een hotel dan een hostel.

Meedere keren per week organiseren ze een gratis walking tour door de stad. Onze eerste tocht leidt ons naar de begraafplaats waar Eva Peron begraven ligt. De begraafplaats is er een zoals we nooit eerder gezien hebben. Men wordt in huisjes begraven, welke van marmer zijn en soms behoorlijk luxe ogen. Op sommige huisjes staan foto’s van de mensen en soms zie je de kisten staan door de raampjes. Het heeft iets macabers, maar goed... er zijn maar weinig mensen die vrolijk worden van begraafplaatsen...

Uiteraard is het familiegraf van de Duartes (Eva’s meisjesnaam was Duarte) het meest populair. Eva is bij haar familie begraven en Juan Peron is uiteindelijk in een mausoleum buiten de stad opgebaard. De mensen staan in de rij om haar graf te bezoeken.

Een ander bekend gebouw in de stad is de Casa Rosada. Vanaf het balkon van dit gebouw hebben zowel Juan als Eva Peron het volk toegesproken. Een en ander is ook allemaal terug te zien in de film Evita, en de videoclip van Madonna (Don’t Cry For Me Argentina).

Tijdens een andere walking tour hebben we de bekende wijk La Boca aangedaan, die bekend staat om haar gekleurde huisjes en de tangodansers op straat. Verder kun je er veel souvenirs kopen en bij een van de restaurantjes een hapje eten, terwijl je vermaakt wordt door een tango show.

Wij halen gewoon even een broodje op straat, want de tango show bezoeken wij op een andere lokatie. Het begint met een lesje tango dansen, in een uurtje tijd leren we een paar pasjes. Veel mensen struikelen voornamelijk over hun eigen voeten, of soms over die van hun partner, maar met trots kan ik vertellen dat onze danslessen in Nederland toch nog hun vruchten hebben afgeworpen. Appeltje eitje... haha

Na het eten wordt de show opgevoerd en na 1 minuut merken we al dat we – zelfs met onze danslessen – voorlopig nog niet mee kunnen doen aan zo’n show. De dansers zijn stuk voor stuk professionals! Wat een geweldige bewegingen maken ze en ze weten ons te betoveren met hun passie! Een heerlijke avond die we een absolute must vinden als je deze stad bezoekt!

Op een terrasje zitten is ook een ideale manier om de sfeer van de stad te proeven. Naast het feit dat het gewoon erg lekker is om een biertje/wijntje/frisje te drinken in het zonnetje zijn er ook regelmatig tangodansers die een gratis show weggeven.

Wat je ook absoluut niet over mag slaan is de Argentijnse steak, oftewel lomo. Vlak om de hoek bij ons hostel zit een van de beste restaurants van Argentinie. Wendy neemt ons mee uit eten en we bestellen alledrie het kleinste stukje vlees van de kaart: medallon de lomo.

Wat we krijgen is een steak die echt toch wel erg groot is, maar ontzettend mals en precies op de juiste manier bereid. Met een goed glas wijn erbij genieten we van het goede leven! Bedankt Wendy, het was echt heerlijk!

Op onze laatste dag in de stad wilden we gaan shoppen! Na een half jaar reizen, zijn niet al je kleren meer schoon te krijgen, dus wil je wel eens wat anders. Wij met de metro op pad richting Palermo Soho, een van de hipste buurten in de stad. Overigens is die buurt beter geschikt voor het uitgaan, maar in een van de boetiekjes daar vinden Wendy en ik allebei iets leuks.

Als we willen betalen, blijkt dat we geen geld meer hebben. Robert is onze schatbewaarder, en had het geld goed weggestopt in zijn broek (samen met de Blackberry van Wendy) in een vakje met een rits. En dat vakje zat weer in een ander vakje, met klitterband.

En toch hebben ze het weten te presteren om dat geld (zo’n € 120,00) weg te pakken zonder dat een van ons het door heeft gehad. De Blackberry hebben ze laten zitten. Bizar! Onze enige conclusie is dat het in de metro gebeurd moet zijn, toen het net even druk was.

Gelukkig hadden ze het wisselgeld laten zitten en konden we nog terug naar het hostel (waar we de vorige keer een dure taxi moesten nemen). Met onze laatste peso kochten we nog een kraslot in de hoop het terug te verdienen, maar helaas...

Die dag werden er geen nieuwe kleren meer gekocht... Als we de rest van onze reis nog willen volbrengen moet het wel een beetje ophouden met die grappen, want we hebben geen diefstalbudget opgenomen in ons plan. En helaas biedt onze reisverzekering geen dekking voor geld.

Het ziet ernaar uit dat we voorlopig nog even in ons oude kloffie rond moeten banjeren. Zodra we weer ergens geld besparen (en we het niet onvrijwillig aan de lokale bevolking doneren) kunnen we hopelijk weer eens iets nieuws aanschaffen.

Misschien wel interessant om eens te vertellen hoe het zit met budget tijdens een reis. We hebben natuurlijk heel hard geld gespaard om dit allemaal te kunnen doen. Daar waar je in Nederland soms niet uitkomt met je geld in een maand, hadden we in ieder geval nog de geruststelling dat we aan het einde van de maand weer salaris zouden krijgen.

Nu is dat niet het geval. Het geld dat we hebben, daar moeten we het mee doen. We hebben per land een inschatting gemaakt van de kosten van accommodatie, reizen en eten. Soms hebben we het goed bedacht, maar soms zitten we er ook naast en zijn de kosten hoger dan we dachten, en moeten we bezuinigen.

Opeens wordt ieder tientje belangrijk. En voor het bedrag van € 120,00 kan je een week ergens slapen, of 2 weken van eten. Dingen waar je thuis niet over nadenkt op het moment dat je geld pint. En zolang je niet weet wat je nog te wachten staat, kan je eigenlijk alleen maar hopen dat je de inschattingen goed hebt gemaakt zodat je zodra je thuis komt in ieder geval je hypotheek nog kan betalen...

Anyway, terug naar Buenos Aires... Uiteindelijk waren we er 5 dagen in en het voelt als een stad waar je heerlijk kan wonen, en waar het leven goed kan zijn. Alle westerse faciliteiten zijn aanwezig, maar het heeft genoeg authenticiteit om toch het gevoel te hebben in Argentinie te zijn!

Dus Rosita, bedankt voor je tips, we hebben van ‘jouw’ stad genoten! Qua sfeer zeker een van de mooiste steden ter wereld...

Tot snel!

Yvonne en Robert

Nb. Yvonne’s telefoon werkt niet in Zuid-Amerika. Sms-jes en telefoontjes komen niet door. Mochten jullie ons nodig hebben, dan is Robert bereikbaar op zijn nummer.