Slapen in een Ger Tent

De treinreis naar Ulan Baatar duurt eigenlijk 6 uur langer dan nodig is vanwege de grenscontroles. Gelijk bij binnenkomst in de trein merkten we op dat een van de opruimvakken vol lag met legerkisten (handelswaar van de mongolen op dat traject). Dit hebben we gelijk maar even laten verwijderen door de provodnik (wagondame).

Achteraf waren we daar blij om want bij de grenscontrole komen Russische mannetjes de trein in, nemen je paspoort mee en komen je hele coupe doorzoeken. Pas als alles goed is, krijg je je paspoort weer terug. Even later gebeurt hetzelfde met de Mongolische Doune..

In Ulan Baatar werden we opgepikt bij het station en gingen we naar Terelj National Park waar we 2 nachten in een gertent zouden slapen. Het was behoorlijk koud en daar eenmaal aangekomen kregen we van de al aanwezige gasten te horen dat ze het behoorlijk koud hebben gehad die nacht. Hmm, is dit wel zo’n goed idee?

Wat wel grappig is, is dat het kamp gerund wordt door Bert de Groot (geen familie, voor zover ik weet), een Nederlandse man getrouwd met een Mongoolse vrouw. We zaten er echt in de middle of nowhere. Je kan er wandelen, een bergje beklimmen en een paardrijtochtje maken. Erg leuk om te doen.

Overdag was het ongeveer 25 graden, in de nacht koelt het af naar -5 graden. De eerste nacht kregen we onze kachel in de ger niet goed aan. Robert ging heldhaftig iedere 45 minuten de kachel opstoken, waardoor het nog enigszins aangenaam was, maar niet echt bevordelijk voor de nachtrust.. De 2e nacht ging het al iets beter.

Het paardrijden was erg leuk. Nog nooit eerder had ik op een paard gezeten en wist ook niet wat ik moest doen. De guide sprak geen woordje over de grens dus het was een uitdaging! Maar het ging goed, zelfs in galop heb ik me gered.

We hebben er een geweldige ervaring gehad. Samen met de andere gasten heel gezellig gezeten, ervaringen uitgewisseld en gegeten. Bert heeft ons een echte hollandse pot voorgeschoteld: gehaktbal, aardappels en bloemkool! Mam: je zou er van gesmuld hebben (deden wij ook) ;-)

Na 2 nachten zat het er al weer op en gingen we naar Ulan Bataar voor nog 1 overnachting voor de volgende (en laatste) trein van de Trans Mongolië Express.

Ook daar moesten we een grens oversteken, wat ongeveer 6 uur duurt. Want.. je raadt het nooit: het spoor is in China 10 cm smaller dan in Rusland en Mongolië. Dus moeten alle wagons losgekoppeld worden van elkaar, met een lift opgetilt worden en worden er nieuwe wielen onder geplaatst. Grappig om te zien. Nooit gedacht dat er geen universele maat hiervoor was.

Vandaag om 14.00u kwamen we aan in Beijing. Het zonnetje schijnt, de mensen zijn er vriendelijk en we hebben een prima hotel (met een heerlijke douche en eindelijk een bed waar we weer samen in kunnen liggen.. haha). De komende 5 nachten zitten we hier en we hebben leuke dingen in het vooruitzicht. Binnenkort meer nieuws van ons!

Liefs,
Yv en Ro