Ode aan onze beschermengel

Tijdens ons afscheidsfeestje kregen we van mijn oom en tante (Ed en Biggi) een beschermengeltje van aardewerk. Deze zou ons tijdens de reis beschermen tegen onheil.

Al reizende merkten we al dat we inderdaad veel geluk hebben. Het was overal verdacht mooi weer als wij er aankwamen, de dagen ervoor en erna waren extreem en wij troffen toch voornamelijk goed weer.

Maar ook met kleine dingetjes die bij ‘toeval’ goed gaan. Bijvoorbeeld toen we tijdens National Holiday in China wilden reizen en alles wat we wilden mogelijk was. Daar waar andere reizigers regelmatig hun plannen moesten aanpassen, hadden wij het geluk dat alles lukte.

Of bijvoorbeeld met Oud & Nieuw in Sydney waar we een gratis plekje, met goed uitzicht op de brug en de Opera House hadden en we met familie en vrienden het nieuwe jaar konden inluiden! Ook daar was het mooi weer!

Of die ene keer in Nieuw Zeeland. We gingen de Routeburn track doen, maar hadden de bevestigingsmail helemaal niet goed gelezen. Bij toeval kwamen we in Queenstown terecht bij het Department of Conservation omdat we wat vragen hadden over de track. Bleek dat we nog vouchers moesten ophalen om uberhaupt in de hutten te kunnen slapen. En toevallig kon dat bij hen... Wisten wij veel... En raad eens? Ook daar mooi weer!

Was het ook toeval dat we een vlucht zagen op internet van Punta Arenas naar Santiago de Chile voor $ 500 en dat we diezelfde vlucht bij een kantoortje van LAN konden boeken op Paaseiland voor $ 200? En was het toeval dat het net op het moment kwam dat we een beetje krap zaten met het budget?

Onze hostelbooking op Paaseiland bleek niet goed gegaan te zijn. Dan kun je denken dat je pech hebt. Maar als je bedenkt dat het hostel er crappy uitzag en we daarna voor dezelfde prijs bij een hotel terecht kwamen met betere service, betere kamers en lievere mensen, dan kun je niet anders stellen dat ook dat geluk was.

In Rio en Buenos Aires leek het even dat ons geluk op was, vanwege de beroving en de zakkenroller. Maar wat een geluk dat we geen belangrijke spullen bij ons hadden.

Bij Perito Moreno komen we er precies op een dag dat de gletsjer flink werkt en we allerlei ijsschotsen zien vallen. Bij Torres del Paine hebben we het mooiste weer dat we kunnen treffen tijdens de W-trek en in Punta Arenas hebben we de mazzel dat ons hostel niet getroffen wordt door de overstromingen.

Na Punta Arenas vlogen Robert en ik naar Santiago (jawel, die ene vlucht die we lekker goedkoop hebben geboekt op Paaseiland) en zaten we even 3 dagen te relaxen in een luxe appartementje, wat toevallig online stond voor nog geen € 40 per dag.

Als we op een dag naar het busstation gaan voor bustickets, treffen we op de terugweg dat het verkeerslicht net op rood springt. Hadden we nog over kunnen steken, waren we middenin rellen terecht gekomen die spontaan ontstonden op onze weg naar huis. Nu staken we over, zagen we het van een afstandje en besloten we om via een andere route terug te lopen naar ons appartement...

In Mendoza willen we een wijntour doen. We kwamen er op vrijdag aan en wilden zaterdag even relaxen op zondag op pad gaan. Die zaterdag lopen we spontaan even een boekingskantoortje binnen en horen we dat er zondags geen tours zijn. Maar, als we willen is er nog wel een plekje vrij op een tour die over 20 minuten begint...

Dus uiteraard besluiten we om mee te gaan en en passant bezoeken we ook nog even een olijvenboerderij en leren we hoe olijfolie gemaakt wordt. Iets wat we altijd al wilden weten, maar er nog nooit van gekomen was...

Na Mendoza nemen we de nachtbus naar Salta. Midden in de nacht wordt de bus stil gezet en komt de politie binnen. Eerst weten we niet wat er aan de hand is, maar later blijkt dat er spullen gestolen zijn bij mensen uit de tassen. In zo’n 2 uur tijd wordt de bus overhoop gehaald en alle tassen worden doorzocht. Gelukkig blijken onze spullen nog netjes in onze tassen te ziten. Pff... wat een geluk!

In Salta is het weer mooi weer en hebben we even de tijd om de stad te bekijken. Mooie koloniale stijl en gezellige sfeer. En wij genieten op een terrasje nog even voor de laatste keer van een goede lomo (steak).

Morgen vertrekken we naar Bolivia, en hebben we weer een spannende reis voor de boeg. Eerst reizen we in 7 uur naar La Quiaca, daar gaan we de grens over en moeten we een bus vinden richting Tupiza (nog eens 3 uur). Bolivia ligt gemiddeld op 4000 meter hoogte en sommige bergtoppen (die we willen beklimmen) liggen rond de 6000 meter.

Op grote hoogte moet je rekening houden met hoogteziekte, je lichaam kan minder zuurstof opnemen en daar kun je behoorlijk ziek van worden of zelfs long- of hersenproblemen oplopen. In Tupiza gaan we daarom eerst even een paar dagen wennen aan de hoogte (op 3.000m) en daarna gaan we richting de zoutvlaktes, vulkanisch gebied en nog veel meer.

Bolivia is een land is dat relatief gezien nog weinig toeristen trekt en we hopen hier mooie authentieke dingen te zien. Maar, omdat het relatief weinig toeristen trekt, hebben we hier toch ook wel weer wat geluk nodig. Want ondanks dat we een beetje spaans spreken, is het toch lastig communiceren. En ondanks dat er busverbindingen zijn, is het altijd maar weer afwachten of deze ook daadwerkelijk op komt dagen. En ondanks dat men op internet vermeld dat een hostel warm water en/of internet heeft, is het maar de vraag of dat echt zo is.

Dus, beschermengeltje, dank je wel dat je zo goed voor ons gezorgd hebt! Hopelijk vind je het leuk bij ons en wil je bij ons blijven voor de rest van de reis. Wij zouden het in ieder geval heel erg fijn vinden als je nog met ons mee wil reizen naar de zoutvlaktes van Bolivia, de Machu Picchu in Peru, de Maya tempels in Midden Amerika, de binnenstad van Havanna en weer terug naar ons huisje in Haarlem!

En uiteraard vele dank aan Ed & Biggi voor deze beschermengel! Moet je eens voorstellen hoe onze reis er anders uit had kunnen zien...

Liefs,
Yvonne en Robert